Jeroen van der Leijé (56) voelt zich een vrije vogel op zijn (huur)schip dat ligt op het uiterste puntje aan de Nes. Hij geniet daar samen met zijn tweede vrouw Hanneke van de vleermuizen en ijsvogels die over het water scheren. Het nachtelijke kabaal van ganzen neemt hij op de koop toe. ,,Het enige is dat ik oordopjes nodig heb om te kunnen slapen.’’
Jeroen heb ik leren kennen toen hij samen met mij- met zijn buurman Lodewijk van Monsjou-een meerdaagse tocht maakte op de tjalk Vrouwe Cornelia. Jeroen is een verwoed zeiler, terwijl Hanneke als zeiljournalist werkt. Jeroen kan niet wachten straks de oceaan over te steken en gedurende enkele maanden op zee te wonen. Hun zeiljacht de Witte Beer is er klaar voor. Een schoolgaande dochter van Hanneke dwingt hem nog even langer in Vreeland te blijven. Ook dat vindt Jeroen geen straf. ,,Want ik heb hier de ultieme vrijheid te doen en laten wat ik wil. Maar ik heb ook gemerkt dat de mensen die hier in de Nes liggen met hun boot meer dan buren zijn voor mij. Kortom ik voel mij hier thuis, hoewel ik zelden of nooit in het dorp kom.’’
Als organisatie-adviseur helpt Jeroen grote organisaties maar ook MKB-bedrijven zich voor te bereiden op toekomstige ontwikkelingen. Dat mondt doorgaans uit in een strategieplan waarvoor hij verschillende lagen in een bedrijf enthousiast probeert te maken. Een deel van zijn tijd brengt hij door bij zijn opdrachtgevers, maar meestal werkt hij op zijn eigen schip.
En als zijn agenda het toelaat, zeilt hij graag met Hanneke. Afgelopen zomer kenden ze een zware beproeving toen ze een zeilboot van een andere vriendin vanuit Muiden naar Gijon in Spanje brachten. Met windsnelheden van 26 knopen in de Golf van Biskaye en een dubbele rif liep het water nog in de gangpaden van de boot.
Ook zijn oudste dochter is trouwens een schipper in wording. Met haar studenvereniging uit Delft onderhoudt ze historische botter BU130.
In onderstaand filmpje schouwt Jeroen zijn huidige woonplek.
(Te)vreeland 
Geef een reactie