(Te)vreeland

Ook bij Jacco de Jong (bijna 57) verliet ik uiteindelijk via de achterdeur de woning aan de Pomonaweg. ,,Want zo doen we dat nu eenmaal in Vreeland. De voordeur gebruiken we hier niet’’, zo leerde ik als import Vreelander.

Jacco, zoon van oer-Vreelander Nico de Jong, had ik tot voor onze ontmoeting nog nooit gezien. En dat blijkt geen toeval te zijn, want Jacco heeft niet zoveel meer met zijn dorp. Ook op feesten zie je hem zelden of nooit opdraven. Zeker na het verdwijnen van de brandweer was er voor hem eigenlijk geen reden meer hier te blijven wonen. Hij deed het uiteindelijk toch voor zijn twee dochters en vrouw. ,,Van mijn vrienden van vroeger woont er bijna geen een nog hier. Vroeger deed je hier alle boodschappen en kwam je iedereen op straat tegen. Ik denk nu 70 procent van de mensen niet meer te kennen.’’

Jacco zelf is echter een fenomeen. Hij doet aan Gig roeien en is de meeste dagen van de week trainend te vinden op de Spiegelplas bij Nederhorst den Berg.

In mei van dit jaar nam hij weer deel aan het WK, traditioneel altijd gehouden op de Scilly eilanden op de Atlantische oceaan. Zo’n 120 boten verschenen toen aan de start, waarvan 90 procent met Engelse bemanning (zie foto). De boten worden bevaren door zes roeiers en een stuurman. Ze varen uit met elk weerstype, mits de windkracht niet hoger dan vijf is en het niet vriest. Het is duidelijk geen sport voor doetjes.

Na de opheffing van de brandweer in Vreeland (na een dienstverband van 25 jaar) zocht Jacco een andere uitlaatklep. Zijn dorpsgenoot Raymond van der Spoel bracht hem in contact met sloeproeien. Dat is de officiële naam, maar die dekt niet goed de lading van deze Engelse sport, vindt Jacco.  ,,Een sloep is breder en lomper. Een echte houten Gig is gestroomlijnder en daarmee kun je snelheden van 11 km/u halen’’, aldus Jacco, die in het dagelijkse leven tussen de koeien rondloopt als vruchtbaarheidsspecialist (transplanteur).

Als natuurmens leeft hij zich uit op het water. Bij WSV de Spiegel in Nederhorst moesten ze wel wennen aan zijn fanatisme. Uiteindelijk is hij naar een andere boot overgestapt om zich ongeremd te kunnen uitleven. In eigen land is Jacco al een paar keer in de nationale top drie geëindigd. Hij wil nog een keer vlammen op Cornwall op het WK, maar daar moet hij nog wel even voor sparen. Het transport van de boot is behoorlijk prijzig, maar het genot van roeien op een woeste zee is onbeschrijfelijk zwaar en mooi. Met wat sponsors moeten een nieuwe deelname weer kunnen lukken, zo hoopt hij.

Ook op hogere leeftijd is roeien op topniveau blijkbaar nog mogelijk. ,,Met een riem van 2,5 meter lengte hebben jongeren moeite met deze sport. Het is een echte duursport voor volwassenen’’, aldus Jacco die zich ook meervoudig kampioen duiken bij de brandweer mag noemen en in ’85 de Elfstedentocht volbracht. Voor hem gaat geen zee te hoog. Ik beschouw hem -samen met lange afstandsrijder Rogier Sluyter- daarom als de Ironman van ons dorp!

In het vlog een filmpje van de spannende ontknoping op het WK, waarin Jacco met de Vilt zichzelf overtrof.