(Te)vreeland

Deze zomer heeft onze lieve buurvrouw Marlies Cordia afscheid genomen van het leven.

Ze heeft dapper gestreden om langer bij haar man en (klein) kinderen te blijven. Marlies heeft menige (medische) strijd gewonnen, maar deze wedstrijd was helaas niet meer te winnen.

In de negen maanden dat we onder hetzelfde dak met elkaar mochten wonen aan de Voorstraat in Vreeland hebben we gelukkig mogen ervaren hoe bijzonder Joost en Marlies zijn. Ze waren en zijn onze gedroomde buren. Carpe diem was ook op hun lijf geschreven en dat betekende dat we op de (vele) goede momenten vaak van elkaar konden genieten, tijdens een borrel, een etentje, maar ook tijdens een gezamenlijke vakantie in Zuid-Frankrijk, samen met ons andere dorpsvrienden Paul en Shirley Fagel. Helaas bleek dat de laatste echte opleving van Marlies, want daarna werd ze erg ziek.

In Frankrijk maakten we nog plannen om het levensverhaal van Marlies vast te leggen, want ze was niet alleen allerhartelijkst, maar ook een fenomeen op velerlei gebied. We hebben aan haar lippen gekluisterd om te luisteren naar haar verhalen als maker van hoorspelen met 1001 bijzondere gasten en stemmen. Of naar haar tweede (of derde) leven met een Roemeens paspoort toen ze verbonden was aan het poppentheater aldaar.

En Joost vertelde hoe trots hij op zijn vrouw was wanneer ze weer eens een bijzondere internationale onderscheiding had gekregen voor haar hoorspelen. En toen hoorspelen podcasts werden, legde ze zich toe op het maken van sieraden. Als edelsmid beschikte ze ook weer over uitzonderlijke talenten.

Haar bescheidenheid was ongekend. Daags na haar ‘levensverhaal’ verontschuldigde ze zich al dat ze te veel aan het woord was geweest. We voelden ons juist bevoorrecht!

In het dorp stond ze niet alleen bekend om haar innemende glimlach, maar ook om haar grote liefde voor literatuur. In de Vreelandbode waren haar bijdragen erg populair. Ze heeft bibliotheken leeg gelezen. Als kind besloot ze al vroeg op haar hoofd te staan en dan boeken te verslinden, want dan deed ze er wat langer over…. En tot vlak voor haar ziekte wist ze elk detail uit de vele duizenden boeken die ze had gelezen nog na te vertellen. Soms met het paginanummer er nog bij….

Ook een ernstig ongeluk kreeg haar enkele jaren geleden niet klein. Ze bleef levenslustig, energiek, toegewijd en lief voor haar naasten. En nooit klaagde ze over de pijn die soms ondraaglijk moet zijn geweest. Ze wil vooral herinnerd worden zoals we haar hebben gekend. Mooi gekleed met hippe schoenen en een lieve en vrolijke uitstraling.

Ze is in kleine kring met haar gezin en klein kinderen gecremeerd. Later als iedereen terug is van vakantie wordt ze in september herdacht door Joost. Ook dat was mede bedacht door Marlies. Voor nu rest de herinnering en veel knuffels voor Joost en de kinderen. We zullen haar nooit vergeten.

De foto is gemaakt door Shirley Fagel tijdens de laatste vakantie in Bormes-les-Mimosas. De video maakten Marie-Francoise en ik als herinnering aan ons zalige verblijf bij Marlies en Joost.