Creativiteit is er in overvloed in Vreeland en in alle soorten en maten, zo heb ik mogen ervaren in het afgelopen half jaar dat ik hier woon. Per toeval kwam ik onlangs Meike van den Akker (43) op het spoor. Zij is poppenspeelster van beroep. Als je haar hoort praten over haar passie en haar website www.meikevandenakker.nl bestudeert, dan raak je zelfs wat opgewonden over deze schone kunst. Op mijn to do lijst voor dit jaar staat dan ook dat ik een voorstelling van haar in het echt wil ervaren.
Haar recente voorstelling De Jas is gebaseerd op het 14-jarig Joods meisje Manasse, die is opgegroeid in de Tweede Wereldoorlog in het getto van Warschau. Zij erft een jas van haar grootvader met handpoppen erin. Manasse gaat daarmee spelen en laat daarmee Holocaust herbeleven. Met haar theaterlaboratorium De Witte Pomp verwerkte Meike muziek en beeldende kunst in haar voorstelling. Met deze aanpak slaagt ze er in actuele maatschappelijke thema’s bespreekbaar te maken voor een breed publiek. Standaard worden deze voorstellingen in theaters en op scholen gespeeld en besproken.
In de fjorden van Noorwegen werkte ze aan de Engelstalige productie van De Jas. En tussendoor maakt ze in haar atelier in Nigtevecht haar eigen poppen en maskers. Ook dat is een kunst apart tussen het opvoeden van twee jonge kinderen. Bovendien stuurt ze een team van 14 man aan om de producties te realiseren, variërend van een zakelijk leidster, educatiemedewerkers voor schoolprogramma’s, kostuummaker, vormgever, regisseur, licht, geluid en acteurs.
Het grappige is dat Meike als kind nooit met poppen speelde. ,,Ik was meer een kind dat de haren van de barbies eraf knipte.’’ Een bezoek aan Boulevard of Broken Dreams in Den Bosch met haar vader was het kantelpunt. Ze werd toen gegrepen door deze vorm van toneel en voltooide in Arnhem de opleiding tot theaterdocent.
Meike woont inmiddels zes jaar in Vreeland nadat eerder haar vader en zus hier waren neergestreken. En dat bevalt haar heel goed na een leven vol dynamiek in Amsterdam. ,,Steeds vaker kom ik op scholen en op straat mensen tegen die tot voor kort ook in Amsterdam woonden. Zo grappig. Maar het voordeel is hier dat je het touwtje uit de deur kan laten hangen en iedereen bij elkaar binnen kan lopen. Precies wat Jan Terlouw miste. Die vrijheid van leven waarderen wij zeer.’’
Meike woont overigens samen met Joost Bos, oud-journalist en docent aan de School voor (de) Journalistiek die ik zelf ook heb bezocht in Utrecht. Uiteraard ga ik een andere keer ook graag kennis maken met Joost. In Vreeland tiert het niet alleen van creativiteit maar ook van leuke en interessante mensen.
Bijgaand geen vlog want daar had Meike door ziekte van haar kinderen geen tijd voor, maar een filmpje dat ze onlangs maakte over haar werk in haar atelier.
(Te)vreeland 
Geef een reactie