Jeroen Kohnstamm (1945) beschouw ik door zijn achternaam als een man van stand, maar dat wordt wellicht ook beïnvloed omdat hij enigszins geaffecteerd praat en zich regelmatig bediend van Engelse termen. Zo spreekt hij niet over zijn pensioen, maar over retirement.
De kennismaking was in elk geval allerhartelijkst. De volgende dag besluiten we zelfs een vorkje te prikken, zoveel gespreksstof bleef erover tussen ons als Voorstraatgenoten.
De naam Kohnstamm was ooit een verbastering van de Cohen stam in Duitsland. Een van oorsprong Joodse familie, maar nu al vele generaties woonachtig in Nederland en vaak verbonden aan de wetenschap pedagogiek. Zelfs Jeroen heeft ooit een Kohnstamm school in Nederland mogen openen. Zijn oom Max was een van de grondleggers van de Kolen en Staal Gemeenschap, de voorloper van de Europese unie. Zijn droom was daarna met water als metafoor en de Jordaan ook de Palestijnen en Israëliërs met elkaar te verbinden. Helaas was hem die tijd niet meer gegund.
Ook de vader van Jeroen deed de naam Kohnstamm eer aan als directeur van de AKU fabriek in Emmen dat later opging in Akzo-Nobel. Vele honderden werknemers produceerden daar terlenka, een kunstvezel dat werd verwerkt in onder meer pantalons.
Tegenwoordig timmert vooral zijn neef Jacob Kohnstamm aan de weg. Als jurist en politicus is hij de architect van de autoriteit persoonsgegevens APG en spant hij zich nu in voor de restitutiecommissie voor kunstwerk dat Joden is ontnomen in de tweede wereldoorlog.
Maar ook ‘onze Vreelandse’ Kohnstamm geniet in bepaalde kringen een bijzondere reputatie. Jeroen werkte meer dan 40 jaar als Secretaris-Generaal voor FCI dat zich inzet voor soepeler betalingsverkeer bij transacties tussen verschillende landen. In zijn tijd werd het aantal deelnemende landen van 4 naar 80 uitgebreid, maar het betekende wel dat Kohnstamm een groot deel van het jaar over de wereld zwierf, gescheiden van zijn (Amerikaanse) vrouw en twee kinderen. In China wordt hij nog altijd met open armen ontvangen door het ministerie van handel. Als voorzitter van dr. Olfert Dapper en China stichting heeft hij zich ook lang ingezet voor een bijzondere leerstoel over de cultuur van het hedendaagse China.
Na zijn pensionering en de dood van zijn vrouw kon hij zich nog meer toeleggen op zijn passie voor cultuur in alle vormen. Zijn liefde voor documentaires is ongekend. Het International Documentary Film Festival Amsterdam (IFDA) heeft hem zelfs een keer gevraagd de publieksprijs uit te reiken omdat er geen andere bezoeker zoveel films gedurende het 11-daagse evenement ziet. Meer dan 60 films per editie zijn geen uitzondering.
Op een bijna wetenschappelijke wijze maakt Kohnstamm er vooraf een sport van zoveel mogelijk premières bij te kunnen wonen. Hij snelt uiteindelijk tussen de zalen in Tuschinki, Pathe, de Balie en het Ketelhuis. En tussendoor gunt hij zich een hapje in Grand-café de Jaren. Dan bedrijft hij bijna topsport want een film duurt al gauw 100 minuten met ooit een uitschieter van een van 8 uur (!).
Kohnstamm heeft een grote voorkeur voor documentaires. Die uit Scandinavië zijn bijna altijd van hoge kwaliteit, zo weet hij uit ervaring. De overheden zijn daar ruimhartig met steun en die geste betaalt zich terug in de kwaliteit.
Kohnstamm die sinds 1974 al in Vreeland woont, gaat ook vaak naar het filmhuis in Loenen aan de Vecht. Onder embargo bespreken we ook plannen om Vreeland in de toekomst kennis te laten maken met dit fenomeen, maar dat is niet zo eenvoudig. Wordt hopelijk vervolgd wanneer Corona enigszins ‘verdampt’ als spelbreker.
Als fijnproever van kamermuziek bezoekt Kohnstamm niet alleen in het buitenland menig muziekfestival, maar is hij ook frequent bezoeker van de optredens in het Jagthuys in Nederhorst den Berg, tuinconcerten langs de Vecht en nauw betrokken bij de Nederlandse Strijk Kwartet Academie.
Jeroen Kohnstamm is duidelijk nog lenig van geest. En als hij eens niet in het buitenland vertoeft, dan verblijft hij in Vreeland, ‘dat voelt als een warme jas’ of in zijn pied-à-terre in Amsterdam, lekker dicht bij theaters, schouwburg en concertgebouw. Want een Kohnstamm is immers een man van de wereld.
Bijgaand een vlog:
(Te)vreeland 
Geef een reactie