(Te)vreeland

Ik voel mij bevoorrecht buurman te mogen zijn van de Sint-Nicolaaskerk, het oudste gebouw van ons dorp. Op de website van PKN Vreeland lees ik dat de kerk waarschijnlijk dateert van 1265. De kerktoren heb ik al mogen beklimmen en ’s avonds sluip ik soms naar de kerk wanneer ik gezang hoor of zoals onlangs geluid opvang van een blaasensemble. Het geluid dat deze kerk kan produceren is bijna magisch mooi. De akoestiek is zo goed dat een predikant eigenlijk geen microfoon nodig heeft. Ik kan ook niet wachten wanneer het Knipscheerorgel weer in gebruik wordt genomen.

Als niet-gelovige hoefde ik mij evenmin te bedenken toen ik tijdens een van mijn wandelingen werd aangeschoten door Reinko Abels met de vraag of ik als nieuwe inwoner wat zou willen doen voor de kerk. Er worden gastheren/vrouwen gezocht voor de open dagen, maar er is ook behoefte aan inwoners die activiteiten willen organiseren om de niet-gelovige samenleving meer te betrekken bij dit prachtige monument. Die laatste vacature spreekt mij erg aan. lk heb ik al voorzichtig een mede-inwoonster van Vreeland gevraagd mee te denken, want ik bruis van de ideeën om dit huis van hoop en geluk verder te verdiepen met haar.

Mede oprichter dorpsraad

Deze week heb ik nader kennis mogen maken met Reinko, een man naar mijn hart. Was ooit biochemicus maar in zijn tweede leven zet hij zich met ziel en zaligheid in om Vreeland nog mooier te maken. Was samen met mijn buurman Joost oprichter van de dorpsraad, maar hij leeft zich vooral uit als hij zaken concreet kan aanpakken. Van de organisatie van het Filmfestival Vreeland 750 jaar en wandelingen tot zijn inzet voor de schaatsvereniging De 5 Dorpen, het bouwen van hutten met de jeugd. Reinko is overal voor te porren. Maar de protestante gemeenschap heeft hij in zijn hart gesloten, evenals de kerk die voor hem meer is dan een gebedshuis.

Zijn inzet is niet onopgemerkt gebleven, want hij mag zich lid in orde van Oranje Nassau noemen. En dat doet hij met verve. Na enige omzwervingen mag hij zich eigenaar noemen van het Tolhuis. De poort staat bij Reinko altijd open, want hij geniet om te praten over de schoonheid van het dorp en de mensen. En als zo’n informele burgemeester van je dorp vraagt wat te doen, dan zeg je natuurlijk geen Nee!

Wordt snel vervolgd….