Afgelopen zondag kleurde Vreeland opnieuw warm van verhalen. Voor de negende keer vond de Verhalen Vertelmiddag plaats en wie erbij was, voelde het meteen: dit was zo’n middag waarin de tijd even pas op de plaats maakte.
Vanaf het moment dat de eerste bezoekers binnenstapten, hing er een aandachtige rust. Stoelen schoven, stemmen verstomden, en er ontstond die bijzondere stilte die alleen ontstaat wanneer mensen zich echt willen laten meenemen.
Een van de momenten die lang bleef nazinderen, was de vertelling van Sam Anders. Sam sprak over een droom, over de boot van Noah, niet als vaststaand verhaal maar als een open gedachte. Wat zou er vandaag mee mogen op die boot? En wat hoort een plek te krijgen op deze duurzame boot? Het publiek werd niet alleen aangesproken, maar ook uitgenodigd. Mee te denken. Mee te praten. Mee te varen, bijna.
Die uitnodiging veranderde de ruimte. Het verhaal werd geen eenrichtingsverkeer, maar een gezamenlijke verkenning. Even was iedereen onderdeel van dezelfde droom, zoekend naar betekenis, samen. En het werd zelfs oorverdovend stil toen psychiater Noud Lodewijk van Poppel sprak over de waarde van stilte.
Een andere bijzondere bijdrage kwam van Joost Bos (video). Ooit was hij leraar journalistiek in Utrecht, waar ik zelf met veel plezier die studie volgde. Nu inspireert Joost journalisten met verhalen die ertoe doen. Verhalen die niet ver weg liggen, maar letterlijk op straat te vinden zijn. Of, zoals deze middag liet zien, in de St. Nicolaaskerk in Vreeland.
Joost liet zien dat journalistiek en verhalen vertellen dicht bij elkaar liggen. Het gaat om kijken, luisteren en betekenis geven aan wat zich aandient. Zijn verhaal maakte duidelijk dat inspiratie niet gezocht hoeft te worden in grootse gebeurtenissen, maar vaak al aanwezig is, voor het oprapen, als je bereid bent om te zien.
Ook de andere verhalen van deze middag bewogen tussen lichtheid en diepgang. Soms speels, soms ontroerend, maar altijd met aandacht verteld en ontvangen. Er werd gelachen, gezwegen en instemmend geknikt. Het publiek luisterde niet alleen, het was aanwezig.
Tussen en vooral na de verhalen ontstonden gesprekken alsof ze al klaarstonden te wachten. Juist dat maakt de Verhalen Vertelmiddag in Vreeland zo bijzonder: het is meer dan luisteren naar woorden, het is vooral een moment van verbinding in de Week van de Verbinding. Verhalen openen iets, en mensen stappen naar binnen.
Met deze negende editie bewees de vertelmiddag opnieuw dat verhalen springlevend zijn. Ze hoeven niet groots of luid te zijn om indruk te maken. Soms is een droom, een vraag en een open uitnodiging genoeg.
Vreeland blijft boeiend en is nog lang niet uitverteld.
(Te)vreeland 
Plaats een reactie