Onze verhuizing naar Vreeland zorgde indirect voor een hereniging met mijn ‘flipperkast’ vriend Vital van der Horst. Hij bezorgde mij ooit een mascotte voor Goalmaster, een voetbalactiviteit voor kinderen die mij veel voor mij heeft betekend. Vital deed toen met zijn partner merchandise voor PSV en de Efteling. Maar hij was ook groot voetbalfan. Hij is nog steeds trots dat zijn zoon Sander het zo goed heeft gedaan in dit programma voor kinderen. In die tijd kwam ik graag bij hem en Karin thuis in Breukelen.
In de tweede episode bond Driebergen ons. Zijn schoonzus Margie en zwager Niels runden daar een gerenommeerd restaurant (Groenland) waar ook mijn zoon Bart nog heeft gewerkt. Ruim twintig jaar na haar dood laat de dood van de zus van Karen nog steeds diepe sporen na. Op gepaste afstand leefde ik mee.
In de derde periode kwamen we elkaar per toeval in een winkelcentrum in Maarssen tegen. Vital flyerde toen voor zijn partij Streekbelangen. Als nieuwe inwoner van Oud-Zuilen strikte hij mij als lijstduwer met de toezegging dat ik nooit de gemeenteraad van Stichtse Vecht in hoefde te gaan. Ik zorgde voor twee stemmen. Van mijzelf en mijn vriend Alexander Schmets.
Vital schopte het tot wethouder en werd handelaar in meubels uit Indonesië. Vele containers liet hij verslepen uit het land van zijn vrouw Karin. Na zijn politieke echec besloot hij zelfs een deel van het jaar te wonen in Yogyakarta. Kocht er ook een restaurant maar dat leverde hem meer ergernis op dan gemak. Zijn huis werd wel een plek waar hij graag familie en vrienden uitnodigde. Na twee verzoeken hapte ik toe en daar hebben Marie-Francoise en ik geen spijt van gekregen.
Onze vriendschap bloeide helemaal op. Maar we genoten ook welke footprint Vital wil achterlaten. In 2006 na de heftige aardbevingen op Java richtte hij de stichting ‘Help Yogyakarta’ op voor opbouw en herstelwerkzaamheden. Inmiddels ligt het accent volledig op educatie waarbij 150 leerlingen Engelse les krijgen en 75 studenten worden bijgespijkerd met wiskunde. Met steun van enkele sponsors worden ook 30 studiebeurzen voor universiteiten verstrekt.
Het idee hierachter is dat studenten met de vergaarde kennis makkelijker aan de slag kunnen in het toerisme waar een stad als Yogyakarta bijna volledig op drijft. Met een begroting van 60000 euro die wordt verhoogd naar 75 k kan Vital met zijn stichting en vrijwilligers echt het verschil maken. Marie-Francoise en ik hebben dat mogen zien. Het is bijna ontroerend hoe Vital, Karin maar ook zijn kinderen en sponsors zich inzetten om de arme mensen een betere toekomst te geven. Nu leven vaak drie generaties in een klein huis en is er soms geen geld voor schoenen en schoolgeld. Heel bijzonder is ook de invloed van de islam op Java.
De vaak starre beelden die wij daarvan hebben, komen niet voor op Java. Vrolijkheid overheerst, ook bij de vrouwen die gesluierd door het leven gaan. Veel tijd, geld en energie wordt gestoken in dankbaarheid. En dat zie je terug in het verkeer waar het krioelt van de scooters maar iedereen respect voor elkaar heeft. We hebben nauwelijks ongelukken gezien. Er is dus nog hoop.
Bijgaand een filmpje over de school en enkele leerlingen waar Marie-Francoise en ik heel gelukkig van werden.
(Te)vreeland 
Plaats een reactie